Do wody powędrowały pierwsze zestawy. 

Tu następuje załamanie czasoprzestrzeni. Trafiłem w inny wymiar. Nic nie pamiętam. 
Kolejny toast i kolejny. I jest!!!!
Następuje branie, jednak pęka przypon i ryba odpływa. Następuje cisza. Tylko pozornie, bo na brzegu gwarnie i wesoło. Branie było u kolegi Karola. Jak się okazało to było wędkarskie odkrycie Zlotu. Zarówno przynęty, techniki jak i metody połowu. Sam Karol również był gwiazdą wieczoru i to niejednego. Niezwykle sympatyczna i towarzyska osoba. Przy nim nie można się nudzić. Do dzisiaj mam zakwasy mięśni brzucha, oczywiście od śmiechu. Tu by trzeba było się zatrzymać na dłużej. 
Jednak wróćmy do wędkowania. Czas mijał, a rybki nie chciały współpracować. Na nic profesjonalne zestawy karpiowe czy też metodowe. Na nic echosondy, łódki i super mieszkanki z Anglii. Nic. Cisza. Choć nie do końca. Od czasu do czasu błogą ciszę przerywał Karol i jego zdobycze. Do dzisiaj nie wiem jak on to robił. Co by nie wrzucił i gdzie by nie rzucił to trafiał na rybę. Nie wszystkie udało się wyjąć, ale już na początku ustawił dość wysoko poprzeczkę, bowiem złowił karpia 4.300 kg. 

Wraz z upływem dnia docierali kolejni fanatycy wędkarstwa, rybactwa i miłośnicy przyrody. 
Dotarł również nareszcie długo oczekiwany Piotr vel Kotwic. Człowiek orkiestra. Gość którego nie da się nie lubić. Zapadła noc, a wraz z nią przyszedł czas na odpoczynek po dość długiej podróży. Jednak nie wszystkim było dane odpocząć. Byli tacy, którzy dopiero teraz zaczęli wędkowanie. Noc była ciepła, bo około 10°C. Tak więc można było posiedzieć przy kijach. Rybka też wyraźnie się ożywiła. Do rana padło kilka sztuk na zestawy karpiowe wywożone dość daleko łódkami zanętowymi. Pozostałe zestawy gruntowe na czas odpoczynku były zwijane, głównie z powodu dużych ryb znajdujących się w wodzie. 

Dzień trzeci, sobota 24.09.2016
Pobudka nastąpiła dość wcześnie rano. Jednych obudziły ryby innych kac. 
Zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami postanowiliśmy ten dzień głównie spędzić na wędkowaniu. Oczywiście z przerwami. 
Razem z Aruniem udałem się pod brzozę. Były tam dwie obiecujące miejscówki.....

Tak więc dzień trzeci to mój dzień. Tak mi się wydawało, ale po kolei. 
Przygotowaliśmy razem z Aruniem miejscówki modelowo. Łowisko zostało starannie wygruntowane i oznaczone markerem. Następnie zostało zanęcone spombem mieszanką ziaren, mixem pelletów i kruszonych kulek. 
Po chwili powędrowały pierwsze zestawy. I cisza....
W nadziei czekaliśmy na pierwsze branie tym bardziej, że Karol cały czas coś tam łowił lub zrywał.

.

Godziny mijały nieubłaganie, a brań jak nie było tak nie ma. Postanowiliśmy zrobić przerwę na obiad. 
Po powrocie na łowisko ponownie zestawy powędrowały do wody. Mijały kolejne minuty i nic. Przerobiłem całą paletę przynęt od zwykłych pelletów do najbardziej znanych i cenionych producentów przez te autorskie wynalazki i nic. Pocieszające jest to, że nikt nic nie łowił oprócz Karola oczywiście. Jak się wydawało amator, przepraszam za porównanie, ale przy tym naszym sprzęcie i całej tej otoczce tak to wyglądało, dał myślę, że nie tylko mi kolejną lekcję pokory. Naprawdę pełen szacun.

I tak sobie siedziałem i kombinowałem w samotności co tu jeszcze mogę zmienić czy sprawdzić, bo mój towarzysz podszedł świętować swoją"osiemnastkę". Nic mi nie przychodziło do głowy. Postanowiłem oderwać się na chwilę od myślenia i poszedłem trochę się zintegrować. Tu z kolei też się działo. Kolega Kotwic nasz naukowiec, prowadził bardzo ciekawe wykłady z zakresu ekologii, wędkarstwa, rybactwa i życia. Niestety musiałem opuścić część wykładu bo jeden pan mi strasznie wjechał na ambicje, że dwa dni na rybach i nic jeszcze nie złowiłem. 
Tak więc udałem się ratować honor. Jakież było moje zdziwienie gdy po dotarciu na miejsce okazało się, że w czasie mojej nieobecności miałem branie. Właściwie już po drodze zauważyłem ściągnięty marker. Jeszcze bardziej się zdziwiłem gdy podczas zwijania zestawu okazało się, że na końcu była ryba. Wiem to było nierozsądne, ale presja złowienia ryby była tak duża, że postanowiłem zaryzykować stratę wędki. Podczas ściągania okazało się, że ściągam jeszcze drugi zestaw. Zestaw był zakończony hakiem bezzadziorowym, ale ryba się nie wypięła. 
Po krótkim holu udało się wyjąć pięknego karpia. Waga pokazała 6.640 kg. Poczułem ulgę. Teraz mogłem się cieszyć pełną gębą. 

To była ryba dnia. Do końca dnia wpadło jeszcze kilka mniejszych ryb nie tylko na swoje zastawy, ale w drodze do rybaczówki miałem okazję połowić kilkukrotnie na Karola wędki. Raz miałem piękny dublet. No i wszystko by było pięknie, gdyby nie syrenki..... 
Choć przez chwilę czułem się jak król.